Dziś moi drodzy słów kilka o dziele Martina Scorsese, kultowym "Taksówkarzu". Jeśli jeszcze nie mieliście okazji go obejrzeć, być może ten artykuł Wam podpowie, dlaczego warto poświęcić mu czas. Zapraszam do czytania.
TAKSÓWKARZ (Taxi Driver, 1976, reż. Martin Scorsese)
1.TRAVIS BICKLE. Jeśli ktoś jeszcze nie miał okazji zobaczyć w akcji tej kultowej postaci to stanowczo powinien. Postać roszcząca sobie prawo do wymierzania sprawiedliwości i oczyszczania ulic Nowego Jorku z tak zwanego "robactwa" jest fascynująca, niejednoznaczna i... no właśnie... dobra? Zła? Z pewnością jest "jakaś" i nie pozostawia obojętną. Znakomita kreacja Roberta De Niro.
2.IRIS. Czyli młodziutka jeszcze Jodie Foster. Jej postać jest prostytutką, którą Travis chce uwolnić od nękającego ją człowieka. Jeśli chcecie zobaczyć jak radziła sobie na ekranie Jodie przed jej klasyczną kreacją w "Milczeniu owiec", to po prostu musicie zobaczyć.
3.REŻYSERIA. Scorsese naznacza każdy swój film specyficznym sznytem. To dzięki niemu "Taksówkarz" ma taki, a nie inny klimat. Jeśli więc załapaliście się na filmy z ostatnich lat tego mistrza, a więc "Wyspę tajemnic" i "Wilka z Wall Street", to obejrzyjcie i poszukajcie sobie charakterystycznych elementów jego stylu.
4.BRUDNY KLIMAT. Takich filmów już się nie kręci. Takich kolorów już na filmach nie ma. Ten film jest brudny i mroczny. I lekko przerażający. Nigdy się nie wie tak do końca, kto nas taką taksówką wiezie i jaką ma przeszłość. A żółta nowojorska taksówka nabrała nowego wymiaru.
5.JEST TO KLASYK Z LAT 70. Kino było wtedy mocne, wyraziste, zmuszające do refleksji i podejmujące wymagając i trudne tematy. Na ile taki Travis siedzi w każdym z nas? Czy to podobnie jak w przypadku Dextera jest taki "mroczny pasażer"? Czy zbrodnia w słusznym celu wciąż jest zbrodnią czy może zasługuje na inny, mniej radykalny termin? Ten film nie dawał żadnych jednoznacznych odpowiedzi, za to pozostawiał widza w refleksji nad ludzką naturą i odróżnianiu dobra od zła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz